تقدیم به همه برادرانم,چه آنان که در بند و زندانند چه آنان که به پروازدر آسمان شهادت وچه حتی به آنان که در بند جهل خویشند...
به آزادی یقین دارم
به پایان شب تیره
برادر جان مقام باش
که این تلخی یه روز میره
یه روز هم ما بدست هم
بت خفاشو میشکونیم
به زنجیر میکشیم ظلمو
دوباره عدلُ میشونیم
برادر جان مقاوم باش
تو میتونی رها باشی
ندای خشم این مردم
سکوتو خون بها باشی
تو آزادی و آزاده
اگرچه در قل وزنجیر
اگرچه میشکنی هرروز
زیرِ شلاقِ بغضِ پیر
.
.
.
بهمن 90
و خدا ساکت ماند
در هجوم بادها
بی صدا چون سایه
از غم فریاد ها
و خدا خواهد مرد
در سکوتی دلگیر
در حصار نورها
از منه از خود سیر
همه جا تاریک است
بیشتر از چَشمی کور
تا کجا باید رفت؟
ترس از راهی دور...