و بازآغاز شد فصل دیگری از زندگیمان.فصل ها از پی هم میگذرند,روزها بیتابند,اگر حواسمون نباشد قصه تکرار روزمزگی. زندگی پر ز فرصت,ولی به شرطی که دیده بشن...راستی چند وقت پیش داشتم دفتر شعر قیصر را می خوندم.هوس کردم تو حال هوا ی این شاعردرد کشیده که شخصا به منشش احترام میزارم شعری بگم.حاصلشو تقدیم میکنم به روح قیصر.البته دوستان بزرگواری که منو همیشه با نقد خودشون حمایت کردن باید هر گونه نقص فنی وادبی را بر احساس شعر ببخشند....
ای مطلع طلوع عاشقانه ها
میشکفد بودنت در بودجاودانه ها
با هرنگاه گل بزن بر دل زخم خورده ام
ای عطرجانفزای تو سازدل ترانه ها
روحی دوباره باز بدم به این عبور بی نشان
ای انتظار تو همه شکوه شاعرانه ها
باز نگهت نافذ جبهه تکبرم
ای نفس ناز تو نفس همه بهانه ها
نامه تو طعنه میزندبه قامت سایه ات
نقش تو را نگاشته ام در دل آن نشانه ها
با آن شکفتن رخت سبز شود بهار من
(مجنون) خزان دیده است با آن همه فسانه ها
تولد حضرت علی (ع) که ع نامش به ع عشق معنی داد بر عاشقان و محبان مبارک...
کاش میتوانستم بگویم بر شیعان مبارک.ولی میتوان گفت بر مولی شیعان مبارک.پس یا صاحب الزمان,صاحب اختیار کون و مکان,مولی جان ,پدر مهربان مسلمانان,میلاد پدرتان و روز پدر مبارک.....
داشتم سریال نگاه میکردم شخصیت چندم گفت:هر موقع بتونیم به راحتی خنده گریه کنیم ٬ به راحتی زندگی هم میتوانیم مرگ را بفهمیم.....به ذهنم اومد براستی که خندیدن هم گاهی اوقات چقدر سخت میشود.اینطور نیست؟ یه لبخند ساده چقدر پی چیده می شود گهگاهی..زمانی در زندگی هر کس میرسد که گریه از خندیدن راحت تر میشود برای همین هم است که گریه میکنیم..گریه تجلی آن اشتیاق بی پایانی است که روح را به لقاء خداوند میل میدهد....واشک آب رحمتی است که همه تیرگی ها را از سینه میشوید و دل را به عین صفا که فطرت توحیدی عالم باشد اتصال می بخشد ...
دامه دارد..
ادامه مطلب ...