کوچکتر که بودم از هیچ فصلی مثل تابستون لذت نمیبردم..از هیچ سرمایی مثل سرمای شبهایش گرمم نمیشد ،دنیایی داشتم در این دنیای 3 ماهه ،به هیچ چیز و هیچ کس فکر نمیکردم..غصه آینده برام قصه ها نشده بود و...
اما باز تابستون آمده واینبار اما نه من تابسونو میخوام نه اون میخواد به این زودی ها تموم شه..کاش میشد که...ترانه ها دیگه بوی غم نداشت:
تو کوچه ها هیچ کسی نیست
رو طاقچه ها اطلسی نیست
پرنده ها بیوه شدند
کسی به فکر کسی نیست
(آخر بهار۹۰)
به خاطرات رفته ام...طواف دردمیکنم
کاش نیومده بود اینبار !
دروغ نیست اگه بگویم که در این دوره از زمان ، زنده مانی میکنم ، نه زندگانی !
آخ که چقدر دلم هوای تابستان بچه گیهایم می کند ....
چه درد هایی که نیاز مند همدرد است ..خدایا...
دلت که تنگِ یک نفر باشد..
خودِ خدا هم بیاید تا خوش بگذرد و
لحظه ای فراموش کنی فایده ندارد ...
تو دلت تنگ است ...
دلت برای همان یک نفر تنگ است ...
تا نیاید ، تا نباشد هیچ چیز درست نمیشود ...!
آخ که چقدر خوب فهمیدی...کاش همه همیشه لااقل تورا میفهمیدند..
من تنها هستم اما تنها من نیستم ...
زیبا بود
به زمانی رسیده ایم که دیگر بنی آدم ابزار یکدیگرند . . . !
مرسی ...
فکر می کردم فقط خودمم که تمایلی به اومدن تابستون ندارم ...
فقط خودمم که درست همین الان یاد بچگی کردم...
الان نگو که زمستونی شدی...
چون عمرا باور نمی کنم!/
زمستانی شدم کارت درآمد..سرار بی وفایی هایت سر آمد
ای یه چیزی تو همین حوالیم../
تابستون کوتاهه ... !
زندگی کوتاهه..به شرطی که خوش بگذره..
دیگه هیچی مثه سابق نیست !
هیچی . قدیما دنیایی داشتیم .
هیچ چیز ِ قدیم را ، کودکی را ، نمی شود با این روزهایمان مقایسه کنیم ! تابستان ، همان تابستان است اما فصل ِ دل هایمان تغییر کرده که تابستانش از زردی ِ پائیز هم دارد عبور می کند...
گیرم که باخته ام... اما کسی جرأت ندارد به من دست بزند یا از صفحه بازی بیرونم بیندازد. شوخی نیست، من شاه شطرنجم...
چه امیدی...امید هم ماله شاه هاست..
شب هایم درد دارند.. وقتی ندانم.. چراغ اتاقش را کدام "لعنتی" خاموش می کند!!!
پرنده ای که مرد
لانه اش مال من نبود...
این بار نوبت من است...
که پیراهن شاهزاده بپوشم
خودم را تابلو کنم..!!!
که ان تابلو مرا بزگ کند...
انقدر که
همه دیوار ها به من تکیه کنند
چه زود قلبها فروخته میشوند و چه دیر فریب نقاب از رخ بر می کند.....چه زود اغاز به پایان می رسد و چه دردناکست به نظاره نشستن خاطراتی که میمیرند......
زیبا...
تنها زمانی که به یاد ندارم چگونه زندگی را بازی کردم ساعاتی بود که پناهم آغوش گرم مادر بود....