گاهی وقت ها فکر میکنم این فرصت چند باره ای که برامون پیش میاد واسه چیه؟مگه خدا نمیدونه که باز هم ما بندگانش آبروش رو پیش فرشتگانش میبریم( اشاره به زمانی که خداوند انسان را خلق کرد و با افتخار به همه گفت من چیزی میدانم که شماها نمی دانید...)مگه یه انسان چند بار باید امتحان بده تا معلوم شه که قبول میشه یا نه؟خدایا! میدانم که هر چه میکنم از سر قلدری و گردن کلفتی نیست ..بدان که حکایت من حکایت همان کودکیست که در محضر شاه ممکن است جیش هم بکند ولی به کودکیش میبخشدش وتنها پدرش حرص میخورد(بماند که پدرمان در این داستان کیست..)
در همین فکر ها بودم که اشعار زیر بدستم رسید:
یاد من باش اگه خوابی اگه بیدار یاد من باش
به همین بهانه یک شب حتی یک بار یاد من باش
یاد من باش اگه دنیا با تو مهربون نمی شه
مث عکسای من و تو زندگی جوون نمی شه
یاد من باش اگه سنگم ،اگه خاکم ،اگه رودم
برا تو خاطره گفتم واسه تو خاطره بودم
اگه بارون و بیابون منُ گم کرده تو چشماش
گاهی وقتا مهربون شو ،گاهی وقتا یاد من باش
ساده بود اما برا من که یه دلشکسته بودم
مث طوفان روز رفتن کوله بارُ بسته بودم
یه روز از تو جون گرفتم ،یه روز از تو دل بریدم
از همه دنیا گذشتم ،به همه دنیا رسیدم
ساده بود اما تو جاده دست و پامُ جا گذاشتم
شب دل بریدن از خود ، همه رُ تنها گذاشتم
دریا دلواپس من شد ،منُ دید به گریه افتاد
منُ بشناس اگه بارون ردپامُ برده از یاد
یاد من باش ،یه پلاکم ،یه نشونه زیر خاکم
مثِ لاله ها غریبم ، مث عاشقا هلاکم
اگه بارون و بیابون منُ گم کرده تو چشماش
گاهی وقتا مهربون شو ،گاهی وقتا یاد من باش
مطلبتون جالب بود . اون چیزی که خدا میدونست و فرشته ها نمیدونستن عشق بود . در واقع رابطه خدا و بنده عاشق و معشوقه . به همین علته که بارها و بارها تو امتحان رد میشیم اما بازم سفره اخلاص پهنه . به خدا بگو چه قدر دوستش داری تا اون هم بگه چه قدر دوستت داره.
بسیار زیبا...