آن روز

یکی از دوستان داشت از سیزده به در تعریف میکرد..گفت یادش به خیر .شب که قلم به دست شدم نوشتم:

یاد آن روز به خیر

بود باد بادک و باد وکودک

و آن همه چشم به سیر

و در آنگوشه پارک پدری سالخورده

دست ها پژمرده...چشم ها غم خورده...نگهش چون اثری بود بی اثر

نگهی افسرده...

یاد آنروز به خیر

آفتاب از پس ابر ها بیرون آمده بود

گرما بر سر ماها زده بود

من بودم..تو..و سایه باد بادک..

و در آن دشت وسیع

همین ما را بس....بادک میزد زوزک...

چشم میزد چشمک...آسمان داشت ابرک...یاد آنروز امروز به خیر....