برای غریبانگیم در کابوس هایت...

گم شده ام در لابه لای سطرهایی که هر واژه اش با من غریبه است,نشانی از تو نمیابم مگر در عمق رویاهایم که هرشب بی دلیل و بی بهانه سرک میشی در پستوی  خاطرات کهنه ای که تنها سر مایه ی بی انتهای من است...گم کرده ام خدایم را و شاید همین باشد دلیل  ذره ذره رو به  زوال رفتن هایم,شکایتی نیست, گله ای نیست فقط گهگاهی که از ته تو های دلت گذر کردی اگر نشانی از من یافتی,نشانه ای برایم به یادگار بگذار که در پس پرده هستی, تنها همدمم باشد ای آنکه شاید هیچوقت نشناسی مرا...ای لیلا ترین لیلای مثنوی غم هایم...